Συμιγδαλάς Ιωάννης. (1970).
Μηλίτσα που ‘σαι στο γκρεμό.
Πηγή: Αρχείο Σωτήρη Τσιάνη.
ΜΗΛΙΤΣΑ ΠΟΥ ‘ΣΑΙ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ – ΣΤΙΧΟΙ
Μηλίτσα που ’σαι στον γκρεμνό
τα μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίστηκα
μα το γκρεμνό φοβούμαι
– Μα σαν φοβάσαι το γκρεμνό
σύρε το μονοπάτι
Το μονοπάτι μ’ έβγαλε
σ’ ένα ’ρημοκλησάκι
που το σαράντα μνήματα
αδέρφια κι αξαδέρφια
Ενά(ν) μνήμα, καλόμνημα
ξεχωριστό από τ’ άλλα
δεν το ’δα και το πάτησα
απάνω στο κεφάλι
Ακούω το μνήμα και βογγά
και βαριαναστενάζει
Τι έχεις μνήμα και βογγάς
και βαριαναστενάζεις;
Mην ειν’ το χώμα σου βαρύ
κι η πλάκα σου μεγάλη;
– Δεν είν’ το χώμα μου βαρύ
κι η πλάκα μου μεγάλη
μόνο ‘ρθες και με πάτησες
απάνω στο κεφάλι
Tάχα δεν είμ’ και γω γονιός
δεν ήμουν παλληκάρι
τάχα δεν ηπερπάτησα
τη νύχτα με φεγγάρι;
Στίχοι με βάση τη Μουσικοποιητική Δομή
[Μηλί… βάι] μηλίτσα που ’σαι στον γκρεμνό
[μηλίτσα που ’σαι στον γκρεμνό] τα μήλα φορτωμένη
[Τα μή… βάι] τα μήλα σου λιμπίστηκα,
τα μήλα σου λιμπίστηκα μα το γκρεμνό φοβούμαι
[– Μα σαν βάι] μα σαν φοβάσαι το γκρεμνό
[μα σαν φοβάσαι το γκρεμνό] σύρε το μονοπάτι
[Το μο… βάι] το μονοπάτι μ’ έβγαλε
[το μονοπάτι μ’ έβγαλε] σ’ ένα ’ρημοκλησάκι
[Που το βάι] που το σαράντα μνήματα
[που το σαράντα μνήματα] αδέρφια κι αξαδέρφια
[Ένα(ν) βάι] ενά(ν) μνήμα, καλόμνημα
[ενά(ν) μνήμα, καλόμνημα] ξεχωριστό από τ’ άλλα
[Δεν το βάι] δεν το ’δα και το πάτησα
[δεν το ’δα και το πάτησα(ν)] απάνω στο κεφάλι
[Ακούω βάι] ακούω το μνήμα και βογγά
[(ν)ακούω το μνήμα και βογγά] και βαριαναστενάζει
[Τι ε… μωρέ] τι έχεις μνήμα και βογγάς
[τι έχεις μνήμα και βογγάς] και βαριαναστενάζεις;
[Μην είν’ βάι] μην ειν’ το χώμα σου βαρύ
[μην ειν’ το χώμα σου βαρύ] κι η πλάκα σου μεγάλη;
[– Δεν είν’ βάι] δεν είν’ το χώμα μου βαρύ
[δεν είν’ το χώμα μου βαρύ] κι η πλάκα μου μεγάλη
μόνο ‘ρθες και με πάτησες απάνω στο κεφάλι.
[Τάχα βάι] τάχα δεν είμ’ και γω γονιός
[τάχα δεν είμ’ και γω γονιός] δεν ήμουν παλληκάρι
τάχα δεν ηπερπάτησα τη νύχτα με φεγγάρι;
