Source: George G. Mavros Archive.
No audio file available. The details about the style of performance, the music and the dance are unknown.
DEMOTIKO EGIALIS
Βρε αχαΐρευτη γλαρή
ησύχασε και γέλα
γιατί ΄χω γούπες μπόλικες
μες στη ψαροσκασέλα
Μη μου πετάξεις τη ψαριά
κι οι Ρούσσηδες θυμώσουν
και φρέσκα ψάρια και φτηνά
δε θα μου ξαναδώσουν
Κάποτε μου γεμίζανε
τις κάσες ακαθάρους
κι ενiοτε εψήναμε
στα Παραδείσα σκάρους
Πάω στου Μάκη το χωριό
για να τις ξεπουλήσω
τους μασκαράδες του ντουνιά
με ρίμες να στολίσω
Βpοντοκτυπούν στις Σκεπαρνιές
κι αντιλαλούν στο Φάντε
και τραγουδεi κι ο Νικολός
σαν τον αρχαίο Δάντε
Κι ο Δημητράκης έμαθε
γρήγορα το χαμπέρι
και να κι ο Εξαρχόπουλος
κάτω στα Κάτω μέρη
Πάνω στου Κοvτομίχαλου
καβάλα το μουλάρι
στου Μάκη μες στον καφενέ
ένα μεζέ να πάρει
Αντάμωσε το Νικολό
κι αρχίσανε τις ρίμες
για να θυμούνται τα παλιά.
και να ξυπνούν οι μνήμες
Από τα Φυρολάγκαδα
φτάνει και το Φουσκάκη
και το κερνούν τον ξακουστό
καϊμακλή του Μάκη
Ανάψανε τα κάρβουνα
να ψήσουνε τις γούπες
και το Σοφίδι έτρεχε
να κουβαλεί τις κούπες
Κόβει στιχάκια ο Νικολός
και ράβει ο Δημητράκης
δεν προλαβαίνει να κερνά
πρωτόσυpτη ο Μάκης
Κάτω στα Βρουτσοκάμαρα
στης Χαρουπιάς τον τάρταρο
είναι τρεις λεβεντάδες
και πελεκούν τον πάσπαρο
Κι από τον ίδρο τον πολύ
κι από το καεράτι
επάθαν βραχυκύκλωμα
οι τσάπες του Σταμάτη
Κι άμα δε λάβουν πρόνοια
ν’ ανοίξουνε χαντάκι
τα ίδια θα υποστούν
κι οι βίλες του Κωστάκη
Το μαναβάκι τό μαθε
κι έτρεξε διπλοπόδι
χαντάκι άνοιξε βαθύ
μέχρι το Πουλοπόδι
Κι από τον κρότο τον πολύ
κι από τη φασαρiα
ο Στούπης κατατρόμαξε
και πήγε γι’ αβαρία
Επέρναγε κι ο Δημητρός
να πάει για τα Μάλια
βαδίζει και παραμιλεί
που βλέπει τέτοια χάλια
Μη με σκεπάζεις ουρανέ
δε θέλω γω να λιώσω
μέχρι τις άλλες εκλοyές
μια μούζα να τους δώσω
Με όλα τα παράξενα
που βλέπω θα σαλτάρω
και πέρα στον Κορνακοπό
θα πάω να φουντάρω
Δεν ημπορώ να κοιμηθώ
δε με σηκώνει ο Φάντες
φεύγω με τη γαδάρα μου
για τις Αγιές σαράντες
Θα κάτσω μες στα Σύβρυσα
να ‘νάψω τσακουμάκι
και με την ησυχία μου
να στρίψω τσιγαράκι
Να πιει νεpάκι η Γλαρή
την πείνα να ξεχάσει
και με τα τόσα ψέματα
να μη μου στομαχιάσει
Τον Νικολιό του Ηρακλή
θα πάω ν’ ανταμώσω
και στην πλατιά αλυγαριά
στον ίσκιο να ξαπλώσω
Στου Ρούσου τον ανήφορο
τα πρόβατά μου νά βρω
και ίσως με το τουφέκι του
να ξαναειδώ το Λάμπρο
Μια νύχτα τον ετρόμαξα
μες στις Αγιές σαράντες
κι έψαλλε τα πατερημά
και τους αγίους πάντες
Νά τανε Λάμπρο μου καιρός
που είχαμε τη νιότη
και κυvηγούσες πέρδικες
πέρα στον Αμπελιώτη
Τώρα περάσαν οι καιροί
περάσανε τα χρόνια
και εύχομαι χρόνια πολλά
σ’ όλα σου τα εγγόνια
Τώρα oι στράτες οι παλιές
γεμίσαν ανεράδες
και τα χωριά της Αμοργού
μεγάλους μασκαράδες
Μια ρήγισσα καμάρωσα
κι αμέσως πήρα στάμπα
μην τους αφήσετε ξανά
να σας δουλεύουν τσάμπα
Σας εύχομαι χρόνια πολλά
μη με παρεξηγείτε
κι όσοι κοιμάστε όρθιοι
να μη ξημερωθείτε
